Delen
Verslag

Estanys de Tristaina

Andorra

Estanys de Tristaina

06.08.2019

Extract uit het reisverslag     2019 - Andorra & Catalonië

Onze laatste dag in Andorra. Na de wandeling van vandaag rijden we verder door naar Spanje. Eindpunt van die trip is Cap de Creus aan de Middellandse Zee, maar we zullen op de doorreis nog enkele dagen doorbrengen om en rond het “Espai Natural de les Guilleries-Savassona".

Maar eerst wacht ons nog een mooie tocht in Andorra. Daarvoor rijden we naar het meest noordwestelijke punt van de dwergstaat. Niet dat dit zover rijden is … eender welk punt in Andorra is na zowat 1u rijden bereikbaar. Wij rijden van onze campingplaats in Canillo naar het skigebied van Arcalis. Het is de bedoeling helemaal bovenaan op een parking te gaan staan en van daaruit onze wandeling te starten rond en boven de “Estanys de Tristaina”. Maar net wanneer we aan de laatste reeks van haarspeldbochten willen beginnen, is de weg afgesloten en moeten we een honderdtal meter terugrijden om ons op een ruime parking te zetten. Achteraf is de reden ons duidelijk. Helemaal bovenaan is er wel wat parkeermogelijkheid, maar toch ruim onvoldoende voor alle toeristen die doorheen de dag arriveren. Daarom moet iedereen op een lagergelegen parking gaan staan, en gaat het vervolgens verder met een kabellift die de laatste haarspelden naar het eindpunt overbrugt.

Er zijn heel wat wandelopties aan de meren van Tristaina, gaande van heel eenvoudige, tot heel zware en complexe. Wij kiezen iets tussenin. Het doel is “Port de l‘Albeille”, een pas net op de grens tussen Andorra en Frankrijk. Hiervoor moeten we omhoog en verlaten we al snel de talrijk aanwezige wandelaars/toeristen die komen zonnen en rusten langs de oevers van de meren.

De top van “Port de l‘Albeille” bereiken we finaal net niet. Het laatste stukje gaat over een zeer steile zone van steenpuin en –gruis. Nog net al stijgend te doen, maar we moeten ook nog langs dezelfde weg naar beneden … De laatste 10 meter voor de top zijn er voor ons teveel aan en we beslissen vanaf daar terug te keren. Spijtig dat we de Franse kant van de top niet hebben gezien (met vermoedelijk zicht op enkele meertjes), maar van waar we terugkeren is het zicht ook niet onaardig. Het eerste deel van die afdaling gaat op handen en voeten waarbij we frequent over het steengruis schuiven naar een volgende grotere steen. Niet gevaarlijk op die manier, maar wel wat onhandig. Wanneer het stijgingspercentage terug doenbaar wordt, nemen we er elk een wandelstok bij en gaat het afdalen opnieuw aan een goed tempo en stappen we terug naar het kabellift-station waar we deze ochtend gestart waren.

In de prijs van de kabellift zit ook een heen- en terugritje vervat met een stoeltjeslift naar Pic de Cabanyo. Wanneer we terug aan het startpunt van de wandeling zijn, gaan Lisa en mama nog eens heen en weer naar de top. Daarna frissen we ons in de mobilhome wat op en beginnen we aan de rit naar het Spaanse Tavertet, gelegen in het “Espai Natural de les Guilleries-Savassona".

Aan de grens Andorra-Spanje is het aanschuiven en worden we eruit gepikt om aan de kant te gaan. We hebben buiten etenswaren uit de superette in Canillo niks aangekocht dat tot een probleem kan leiden. Er wordt hier vooral gecontroleerd op overmatige invoer van taksvrije alcohol en sigaretten. Het helpt echter niet om te bevestigen dat we niks van dat al bij hebben. De douanier wil toch tot in de mobilhome komen. Best wel een vriendelijke man en tot een onderzoek van de kastjes komt het niet. We worden op ons woord geloofd. De douanier kan echter niet laten om dan in wat gebrekkig Engels promotie te maken voor Spanje en haar lekkere gerechten en hij raadt ons aan om al zeker bij een van de eerste dorpjes te stoppen om daarvan te genieten :-).

Onderweg stoppen we nog om te eten, waardoor we Tavertet niet meer voor het donker kunnen bereiken. We besluiten daarom op een parking van een tankstation op ongeveer 40 minuten van onze eindbestemming te overnachten. De rest van de tocht is voor morgenvroeg.


Info